Κλασική λογοτεχνία Λειβαδίτης Neil Gaiman Ηλεκτρονικοί Αναγνώστες Jo Nesbo
  • Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα

     

     

    Η Φ. Μ. γράφει για τον Τάσο Λειβαδίτη…

    803414_10151512221956425_1693000135_n


    Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα


    [σκόρπιοι στίχοι και φράσεις]



    Γεγονότα και πρόσωπα της πιο ωραίας μου ζωής, της φανταστικής:

    … οι εραστές μέσα στην κάμαρα απλώνουν τα χέρια ο ένας στον άλλο

    ενώ εκείνοι στέκονται έξω, μόνοι…

    Έζησα κι εγώ αφηρημένα –βέβαια αγάπησα τα ιδανικά της ανθρωπότητας

    Αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα

    Τώρα ανεβαίνω σε μια άμαξα απ’ αυτές που διασχίζουν τον ύπνο μου

    και δραπετεύω. Θα με ξαναβρείτε στα ωραιότερα ποιήματα

    Του άλλου αιώνα.



    Και η ποίηση είναι σαν να ανεβαίνεις μια φανταστική σκάλα

    Για να κόψεις ένα ρόδο αληθινό.

    Εξάλλου από τόσα χρόνια που ζήσαμε δε μένει παρά μια θολή ανάμνηση όπως από ‘να βιβλίο παλιό

    Που δε θα ξαναδιαβάσεις.

    Θυμάσαι εκείνο το βράδυ που μου πες "αυτό που θα μας συντρίψει ήταν από

    την πρώτη μέρα εδώ κοντά μας"

    «Τι θέλεις να πεις;» σε ρώτησα

    Δεν απάντησες, χίλια χρόνια τώρα και δεν απάντησες

    Απ’ όλα μπορείς να σωθείς εκτός απ’ τη νοσταλγία σου για κάτι πολύ μακρινό

    που δεν το θυμάσαι.

    Εξάλλου ο ρόλος μου πάντα ήταν να κρατάω ξύπνιο αυτό το ηλίθιο φάντασμα

    Μιας παλιάς ευτυχίας


    "Πεθαίνουμε στερημένοι σ’ έναν παράδεισο από λέξεις."



     

    730586_10151512221961425_1393677262_n

     


    Πού να καταλάβεις μέσα σε τόσα ψεύτικα πράγματα μια απλή αλήθεια;

    Και συνήθως σκοτώνουμε το παρόν με το φόβο ή την τύψη

    Μα πιο πολύ με το όνειρο

    Εξάλλου τι άλλο είναι ο κόσμος από εκείνη τη μεγάλη υπόσχεση

    Τι άλλο η αμαρτία από το να μην αγαπάς τον εαυτό σου

    Τι άλλο η ανωνυμία από το να ζήσεις αγνός και να φύγεις αγνότερος


    Άκου

    όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλο

    Είμαστε κιόλας νεκροί.

    Τα βράδια κλαίμε το πρωί ονειρευόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο

    Αλλά γιατί τόση θλίψη από πράγματα τόσο αξιαγάπητα;

    Ω, ασυλλόγιστα πουλιά που ξαναφέρνετε την άνοιξη!

    … είναι ακόμα κι εκείνο το αμείλικτο της νεότητας που όλα τα αστέρια δεν μπορούν να το εξευμενίσουν

    … η ευδαιμονία μιας παιδικής μέρας που έμεινε αμετάδοτη


    Ω, μη θυμάσαι, μη θυμάσαι, ο κόσμος είναι ένα παιχνίδι, κι ας πούμε ότι κέρδισες, τι θα βγει;


    Εξάλλου, δε ζητήσαμε τη νίκη –
    Μονάχα λίγη μουσική…

    Τάσος Λειβαδίτης, Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα

    Εκδόσεις Κέδρος

    803511_10151512223156425_1065412706_n


    Βιογραφία και έργο:

    Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Αναστάσεως του 1922. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς. Εξορίστηκε από το 1947 έως το 1951 στο Μούδρο, στη Μακρόνησο και μετά στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ' όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951.Το1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο «Μάχη στην άκρη της νύχτας». Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο «Χειρόγραφα του Φθινοπώρου» Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Ρωσικά, Σερβικά, Ουγγρικά, Σουηδικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Αλβανικά, Βουλγαρικά, Κινέζικα και Αγγλικά.



    Ο Λειβαδίτης συνομιλεί με πολλούς ποιητές στο μυαλό μου (το Ρίτσο της Σονάτας) ενώ στίχους του βρίσκω ακόμα και στα τραγούδια των Στέρεο Νόβα («Κύριε, να ‘χει κανείς ένα φίλο, δως του ένα σκυλί ή ένα φανάρι του δρόμου»). Ο Λειβαδίτης έχει γράψει επαναστατικά ποιήματα, ερωτικά, υπαρξιακά. Έχει τη βαθιά θλίψη του ανθρώπου που είδε μεγάλες ιδέες να γίνονται κομμάτια. Μιλάει για αξιοπρέπεια, το βαθύ δόσιμο του έρωτα, την απογοήτευση. Λατρεύει να νοσταλγεί και το μισεί ταυτόχρονα («Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει»). Πιστεύει όμως παρόλα αυτά σε ένα καλύτερο μέλλον. Έχει στιγμές που αυτή τη μικρή ηλιαχτίδα φωτός που μπαίνει απ’ το παράθυρό του δεν τη σβήνει. Την αφήνει να μπει και να τον ζεστάνει.

     

    861567_10151512221951425_1547229758_n

     

    «Ναι, αγαπημένη μου

    Εμείς γι’ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε

    για να μπορούμε να’ χουμε μια λάμπα,

    ένα σκαμνί

    ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί

    ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

    Για να’ χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν,

    ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε…»

    «Ό, τι κι αν κάνουν θα νικήσουμε – ο κόσμος μας ανήκει.

    Το μέλλον είναι μες στην τσέπη μας σαν το κλειδί

    του σπιτιού μας»

    2 comments → Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα

    1. Δεν έχω διαβάσει αρκετό Λειβαδίτη, αλλά η ανάρτησή σου αυτή με έκανε να δώσω μεγαλύτερη σημασία στο σπουδαίο έργο του. Μερικοί από τους στίχους τους είναι τόσο συγκινητικοί, ενώ άλλοι είναι τόσο νοσταλγικοί.

    2. Ολόκληρο αυτό το βιβλίο (εντάξει μικρό είναι) είναι πολύ μελαγχολικό, μιλάει για απώλεια, όνειρα, ματαίωση.

    Post a Comment